Rada Miejska w Nowej Sarzynie, na wniosek grupy radnych, uchwałą XXIV/167/2012 dnia 28 sierpnia 2012 roku nadała Wincentemu Pażyrze Honorowe Obywatelstwo Miasta i Gminy Nowa Sarzyna.
Wincenty Pażyra związał się z Nową Sarzyną poprzez pracę w Zakładach Chemicznych „Organika–Sarzyna” oraz małżeństwo. Od młodych lat wykazywał talenty artystyczne w dziedzinie muzyki i plastyki. Z biegiem czasu doszły zainteresowania historyczne, bibliofilskie oraz zamiłowanie do pielgrzymowania.
Od 1965 roku grał w orkiestrze Zakładów Chemicznych „Organika-Sarzyna",. Był też członkiem kapeli przy Zespole Pieśni i Tańca. Zaangażował się również w działalność teatrzyku przy parafii w Sarzynie. W latach siedemdziesiątych zainteresował się korzenioplastyką. Jego świeczniki, stojaki na kwiaty i inne przedmioty wystawiane były w Nowej Sarzynie, Leżajsku i w Rzeszowie. Kolejnym etapem artystycznego rozwoju stała się rzeźba w drewnie. W 1974 roku jego prace zostały po raz pierwszy pokazane szerokiej publiczności na wystawie towarzyszącej Podkarpackiemu Festiwalowi Zespołów Polonijnych w Rzeszowie. Od początku brał udział w Wojewódzkim Biennale Rzeźby Nieprofesjonalnej im Antoniego Rząsy, organizowanym przez Wojewódzki Dom Kultury, gdzie był pięciokrotnie wyróżniany i nagradzany. Ostatnie wyróżnienie zdobył podczas XI Biennale, w 2012 roku, za płaskorzeźbę „Święty Maksymilian”.
Wyrzeźbione przez niego krzyże wiszą w wielu sanktuariach, między innymi w Licheniu, w siedzibie Radia Maryja w Toruniu, a także w Watykanie, dokąd zawędrował jako dar dla Ojca Świętego od pielgrzymów. Do kościoła w Sarzynie wyrzeźbił dwa fenetrony i mały ołtarzyk św. Maksymiliana. Jego grupa rzeźb figuralnych, zatytułowana „ Orkiestra i pary taneczne”, nagrodzona na rzeszowskim biennale, wystawiona jest na stałej ekspozycji w Muzeum Ziemi Leżajskiej.
Przez 30 lat tworzył dekoracje do Grobu Pańskiego i Ciemnicy w kościele w Sarzy¬nie. Zaangażował się też w działalność „Sarzyńskich Turków"- kultywowanej od wie¬ków uroczystej adoracji Grobu Pańskiego. Był bohaterem programu telewizyjnego „Swojskie klimaty", zrealizowanego przez Telewizję Publiczną w roku 2003.
Jest bibliofilem. Zbiera książki, zwłaszcza o tematyce religijnej oraz opracowania historyczne z naszego regionu. To zainspirowało go do odkrycia w sobie kolejnej pasji – kronikarstwa. Jego pierwszą pracą było „ Kalendarium wsi Sarzyna”. Następnie zainteresował się działaniami wojennymi w czasie I wojny światowej. Zapisywał opowieści starszych mieszkańców wsi, co pozwoliło mu, wraz z grupą pasjonatów, wyznaczyć teren cmentarza wojennego. Postawili tam krzyż i pamiątkową tablicę. Została też odprawiona msza święta. Wspomnienia mieszkańców zebrał, opracował i powstała wartościowa praca „ Działania wojenne na terenie Sarzyny w latach 1914 -1915 oraz historia cmentarza poległych wówczas żołnierzy”. Zainteresowanie II wojną zaowocowało kolejną pracą. „II wojna światowa i pierwsze lata powojenne w pamięci mieszkańców Sarzyny” to spisane relacje mieszkańców wsi z tamtego okresu. Szczególnie cenne są wspomnienia osób zatrudnionych przymusowo w Waldlagrze – składzie broni i amunicji na terenie zakładów chemicznych. Są to jedyne materiały na ten temat, podobnie jak zdjęcia pracowników Waldlagru, które znalazł na strychu u znajomych. Przybliżył nam też postać pochodzącego z Sarzyny Stanisława Kamińskiego, który zginął Powstaniu Warszawskim. Ciekawa jest opracowana przez niego historia cmentarzy, kapliczek przydrożnych i krzyży na terenie Nowej Sarzyny i Sarzyny. Wymienione opracowania mają dużą wartość, gdyż bardzo niewiele jest materiałów historycznych, dotyczących Sarzyny. Z jego dorobku korzystają studenci i naukowcy. Wszystkie prace dostępne są w Miejskiej i Gminnej Bibliotece Publicznej w Nowej Sarzynie.
Kolejną pasją Wincentego Pażyry jest organizacja pielgrzymek pieszych i autokarowych do polskich sanktuariów. Tych ostatnich zorganizował 124. Wzięło w nich udział łącznie 23 500 osób. Przez dwadzieścia pięć lat prowadził pielgrzymki piesze do sanktuarium w Leżajsku, przez dwadzieścia dwa lata do Kalwarii Pacławskiej. Dziesięciokrotnie był współorganizatorem pielgrzymek z Rzeszowa na Jasną Górę.
W roku 1980 mocno zaangażował się w ruch „Solidarności". Był jednym z założycieli struktur związku w Zakładach Chemicznych. Nie zaprzestał też działalności w stanie wojennym. Prowadził kronikę związku, przechowywał zakazane materiały. W 2005 roku, z okazji 25-lecia powstania NSZZ „Solidarność" został uhonorowany statuetką „Trzech Krzyży Gdańskich" oraz uczestniczył, jako gość honorowy w uroczystościach jubileuszowych w Stoczni Gdańskiej. Jest także kawalerem krzyża „Semper Fidelis Zawsze Wierny” – odznaczenia przyznawanego osobom zasłużonym dla Solidarności i Ojczyzny. Dziś jest Przewodniczącym Koła Emerytów i Rencistów NSZZ „Solidarność". Często bywa zapraszany na uroczystości szkolne, związane z upamiętnieniem okresu pierwszej "Solidarności" i stanem wojennym. Bardzo pięknie opowiada młodzieży o czasach i ludziach, dzięki którym żyjemy dziś w wolnym kraju.
