1604 - Przeciwko zarządcy dworu w Sarzynie - Kasprowi Głuchowskiemu wystąpili do Sądu Grodzkiego w Przemyślu chłopi ze Sarzyny: Stanisław Skoczeń i Jan Wojna. Skarga dotyczyła bezprawnego przyłączenia do folwarku ziemi należącej do chłopów. Zarządca proces przegrał. To zmobilizowało chłopów z okolic do dochodzenia swoich praw. Folwark znajdował się w Pasterniku.
1605 - Starosta leżajski - Kołaczkowski uwięził mieszkańca Sarzyny - Alberta Tkacza, trudniącego się tkactwem. Było to przyczyną buntu chłopów z Sarzyny, którzy odmówili pracy w folwarku, w związku z czym zboże nie zostało zebrane z pól dworskich.
1606 - Starosta leżajski - Łukasz Opaliński nadał probostwu w Sarzynie nowe pola wraz z kilkoma rodzinami chłopskimi, co dwa lata później zatwierdził król Zygmunt III Waza.
1607 - Rozpoczął się spór pomiędzy starostą leżajskim, Łukaszem Opalińskim a panem w Łańcucie, Stanisławem Stadnickim, zwanym Diabłem Łańcuckim. Spór przerodził się w konflikt zbrojny, w następstwie czego najbardziej ucierpieli chłopi. Jedną z oznak konfliktu było bezprawne zabronienie przez Stadnickiego obsiewania pól przez chłopów z Sarzyny i okolic pod karą śmierci, przez dwa lata.
1609 - Dotychczasowe przysiółki Sarzyny: Janda i Sarzyna Mizeria (dzisiejsza Ruda Łańcucka) utworzyły samodzielne sołectwa, pozostając nadal w parafii sarzyńskiej.
1616 - Wielka powódź zniszczyła zasiewy w okolicy. Ocalały jedynie pola należące do Rudy Łańcuckiej. Pierwsza wzmianka o Łukowej, przypuszczalnie wieś istniała wcześniej.
1618 - Powstał spór o ziemię (o Jodłacz) miedzy mieszkańcami Sarzyny: rodzinami Muchów, Miturów i Piechów a Kozłami. Żona starosty Leżajska powołała specjalna komisję w celu rozstrzygnięcia sportu.
1623 - Ludność Sarzyny zdziesiątkowała epidemia dżumy.
1624 - Najazd Tatarów pod dowództwem Ketymina Murzy. Wybuchł bunt bartników z Sarzyny przeciwko wyzyskowi ze strony dworu, zgładzony dekretem królewskim. Mieszkaniec Sarzyny - Albert Wojna studiował w Akademii Krakowskiej.
1628 - Wzniesiona jest rudnia na Jandzie.
1630 - Utworzony został dekanat leżajski, w skład którego weszła Sarzyna.
1636 - Wielka powódź zniszczyła Sarzynę.
1638 - Zaprzestanie wytopu żelaza na terenie Rudy Łańcuckiej z powodu niskiej zawartości metalu w rudzie. Tereny wytopu przyłączone zostały do folwarku w Sarzynie.
1646 - W Sarzynie zaczęła funkcjonować szkoła.
1649 - Pierwszy zapis o Jelnej. Osadę utworzyło sześciu kmieci.
1655 - 1656 - Drugi najazd Szwedów na Polskę. Przez teren starostwa leżajskiego wojska najeźdźcy przechodziły dwukrotnie. 18 marca wycofujący się Szwedzi zostali zaatakowani przez chłopów z Sarzyny podczas przeprawy przez Trzebośnicę. Ustne podanie głosi, że w Borkach, w miejscu potyczki i pochówku Szwedów postawiony został krzyż. Natomiast inna legenda podaje, że krzyż w tym miejscu usytuowany został już wcześniej, kiedy to wioska należała do parafii krzeszowskiej, dla upamiętnienia potyczki chłopa z wilkiem. Jest to na pewno najstarszy krzyż na terenie wsi.
1657 - Najazd wojsk węgierskich pod dowództwem Jerzego II Rakoczego. Wieś została doszczętnie zniszczona.
1667 - Zarząd nad dworem objął Hiacynt Rudzki. Nastąpiły ulgi w pańszczyźnie. Każdy mieszkaniec wsi pracował na rzecz dworu 4 dni w roku.
1673 - Chłopi z Sarzyny przegrali proces sądowy przeciwko proboszczowi - Jakubowi Kostkowi. Spór dotyczył ziemi tzw. Łazy. Chłopi nie zaaprobowali wyroku i nie ustąpili.
1686 - Od tego roku prowadzone są księgi metrykalne wsi Sarzyna.
