1515 - 1532 - Żyjący w tych latach starosta Krzysztof Szydłowski wybudował rudnię. Od tego czasu rozpoczęto wytapianie żelaza w dymarkach, gdzie były usytuowane piece hutnicze.
1515 - Wzmianka o istnieniu karczmy w Sarzynie.
1524 - Najazd Tatarów, podczas którego wieś została całkowicie zniszczona.
1565 - w Sarzynie było 25 gospodarstw. Wprowadzenie pańszczyzny: ludność miała pracować u pana 16 dni w roku. Z tego roku pochodzi wzmianka o hucie żelaza na terenie dzisiejszej Rudy Łańcuckiej. Tereny te bogate były w tzw. rudę darniową. W hucie zatrudnionych było czterech hutników. Kolejni dzierżawcy to: Jan Jagiełło do 1578 r., Jakub Jagiełło do 1631 r., Jan Rudnicki i Jan Jagiełłowicz. Na Jandzie i na Młynarzach zbudowano wodne piły tracze. Na Młynarzach działał młyn wodny. Dwór zatrudniał czterech ludzi do pilnowania lasu. W tym też czasie Sarzyna należała do parafii krzeszowskiej. Istnieje przypuszczenie, że na terenie starego cmentarza w tym czasie znajdował się mały kościółek.
1570 - Król Zygmunt August ustanowił pańszczyznę: od łanu 2 dni w roku pracy na pańskim.
1578 - Pierwszy zapis o Łętowni, która była własnością Komornickich i do roku 1786 nalezała do diecezji krakowskiej. Istnieje zapis o rudni na Jelnej.
1578 - Data lokacji wsi Wola Zarczycka. Najstarsza część wioski to Łoiny.
1579 - Istnieje zapis o Janie Hutniku, który zajmował się wytapianiem szkła w Hucisku. Hutę zlikwidowano w I połowie XVII wieku.
1585 - Pierwszy zapis o Tarnogórze, która była własnością Komornickich i należała do diecezji krakowskiej w województwie sandomierskim. Granica pól Sarzyny i Tarnogóry biegła wzdłuż rzeczki płynącej przez Wąsy (Kłyż).
1595 - W Sarzynie został wybudowany kościół. Według przekazów ustnych, kamienie na fundamenty spławiano Sanem z gór, a na teren budowy przeciągano po śniegu. Jak głosi legenda, kościół miał stanąć na Fudymowej Górce, która była własnością rodziny Szychów, tam tez składano materiały budowlane. Rodzina Paszków chciała, by kościół był zlokalizowany w innym miejscu. Prawdopodobnie w nocy Paszkowie w przebraniu przenieśli trochę drewna przeznaczonego na budowę na teren przez siebie wybrany i ułożyli je w kształcie krzyża. Tam też został wybudowany kościół. Stoi on do dzisiaj.
1596 - Poświęcony został drewniany kościół pod wezwaniem św. Sebastiana przez arcybiskupa lwowskiego Demetriusza Sulichowskiego. Na prośbę biskupa przemyskiego Laurencjusza Goślickiego, król Polski Zygmunt III Waza nadał dekretem probostwu w Sarzynie majątek ziemski "Rudnik" w dniu 27 kwietnia 1596 roku w Warszawie. Majątek ten powiększył starosta leżajski - Łukasz z Bnina Opaliński.
1598 - W Radymnie wydano dokument erekcyjny, na podstawie którego parafia sarzyńska zaczęła samodzielnie funkcjonować.
